Laatste blog

Ondertussen alweer een paar weken geleden heb ik mijn eindpresentatie van mijn minor gehad en daarmee deze minor afgerond (met een 8,2!). Dit leek me een mooi moment om toch nog mijn laatste blog te schrijven en nog eens terug te kijken op mijn tijd in Kaapstad! Door het drukke Nederlandse leven heeft dit wat langer geduurd dan verwacht, maar hier is het!

Op 3 juli is Bart aangekomen in Kaapstad. Het was heel fijn om hem weer te zien, maar aan de andere kant ook wel een beetje dubbel. Dit waren echt mijn laatste weken.. De eerste dag dat Bart er was zijn we samen naar Waterfront gegaan en hebben we samen met Daphne en Merel, een vriendin van haar die dezelfde dag als Bart is aangekomen, wat gaan eten. De dag erna zijn we weer met z’n 4e op pad geweest. We zijn naar Companys Garden en Greenmarket Square geweest. Helaas was het weer niet zo best, daarom zijn we naar een spelletjes café geweest om koffie te drinken en spelletjes te spelen! Erg leuk! Na weer een beetje opgewarmd te zijn ben ik samen met Bart nog naar BoKaap geweest.

Toen we thuis kwamen waren de voorbereidingen voor de farewell party van Daphne en mij al volop bezig! Samen met een aantal vrienden en alle huisgenoten met aanhang pannenkoeken te hebben gegeten hebben we tijdens first Thursday ons afscheid gevierd! Het was een hele leuke avond en ik vond het ook heel fijn dat Bart nog zoveel van mijn vrienden daar heeft kunnen ontmoeten.

De dag erna was het gelukkig goed weer! We hebben toen samen met Daphne en Merel Lions Head beklommen! Het uitzicht was opnieuw super! We sloten de dag af met Afrikaans eten. Daarna was tijd om afscheid te nemen van Daphne.. Dit vond ik toch wel heel lastig. Gelukkig had ik niet zoveel tijd om hierover na te denken want Bart en ik moesten onze tassen gaan inpakken, want de volgende morgen zou onze reis beginnen!

Onze reis begon niet zo soepel, er was iets mis gegaan met het zetten van de wekker waardoor we ons verslapen hadden. We zijn toen snel in het donker in de straat gaan pinnen. Bijzonder moment want rondlopen in Woodstock in het donker wordt echt afgeraden, laat staan met zoveel cash. Bij het pinautomaat lagen ook veel zwervers, maar er stond ook beveiliging, dat voelt dan toch wat fijner. Uiteindelijk hebben we de bus netjes gehaald en begon onze groepsreis naar Namibië! De eerste stop was bij Table view, helaas was het te bewolkt om de Tafelberg te zien liggen. Na de laatste boodschappen gehaald te hebben zijn we doorgereden naar de eerste stop: de enige plek op de wereld waar rooibos en buchu groeit! Hier hebben we een rondleiding en een tea tasting gehad, erg leuk!

Vervolgens zijn we doorgereden naar de eerste camping waar we uitleg kregen over de rest van de week en voor de eerste keer onze tent zagen.Die nacht had het erg hard geregend en alles was nat. De tent bleek namelijk niet helemaal waterdicht. De volgende ochtend stonden we al vroeg op en konden we in het donker deze natte tent inpakken. Nadat alles weer in de bus zat begon de reisdag naar de grens van Namibië. De reis en de plek waren prachtig! Omdat we redelijk op tijd aankwamen konden we in de rivier zwemmen. We zijn toen in ijskoud water van Zuid- Afrika naar Namibië gezwommen! Illegaal zwemmend de grens oversteken was toch best een leuke ervaring.

Die avond was ook erg gezellig, we hadden een leuke groep met een aantal Koreanen die ons die avond erg hebben laten lachen! Wat een leuke mensen! De ochtend erna zijn we gaan kanoën in de Orange River, super mooi gebied!

Vervolgens zijn we de grens overgegaan. De rest van de dag hebben we vooral in de bus gezeten. Onderweg zijn we gestopt bij Ai- Ais Hotsprings. Hier hebben we nog lekker even kunnen zwemmen. De volgende ochtend moesten we al vroeg op om voor zonsopkomst bij de Fish River Canyon te zijn. Bart en ik hadden ons niet zo goed voorbereid op deze reis dus we hadden geen idee wat we konden verwachten. Na een korte wandeling in het donker kwamen we aan bij de Canyon. Pas toen het licht werd konden we zien hoe groot deze Canyon is. Fish River Canyon is namelijk de 2de grootste Canyon ter wereld! Hele mooie plek!

Vervolgens zijn we terug naar de camping gereden en hebben we de tenten ingepakt. Daarna zijn we doorgereden naar het Quivertree Forest. Dit is een gebied met hele mooie, bijzondere bomen! De volgende stop was bij the Giants Playground. Een groot gebied met heel veel rotsen. Deze rotsen liggen heel bijzonder en lijken weggelegd door reuzen, vandaar de naam. Heel bijzonder om te zien! 

De volgende dag was een reisdag naar onze nieuwe slaapplek, al echt op een woestijn-achtige plek. Onderweg zijn we nog kort gestopt bij bijzonder grote vogelnesten die in dit gebied veel voorkomen. 

Nadat we waren aangekomen bij de camping en alle tenten weer stonden en we even konden afkoelen in een ijskoud zwembadje zijn we naar Sesriem Canyon geweest. Vanaf de bovenkant dachten we echt: is dit het? Maar toen we beneden rond gingen wandelen snapte waarom dit een uitstapje was dat we niet wilden missen! De Canyon was erg mooi van binnen! 

De dag begon vandaag weer vroeg, want we wilde als een van de eerste bij de duinen zijn omdat het anders te moeilijk zou worden om de duin te beklimmen. Vandaag zouden we de woestijn ingaan! Weer hadden Bart en ik geen idee wat we konden verwachten. In het donker hebben we met veel moeite de duin beklommen. Het beklimmen van een duin met los zand is echt super zwaar! Helemaal uitgeput kwamen we boven, waar we met onze groep en maar heel weinig andere mensen de zon op zagen komen. Pas toen hadden we door waar we waren en wauw, dit is echt een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien! Foto's kunnen niet beschrijven hoe mooi en hoe bijzonder deze plek is. Je raakt niet uitgekeken. De duin afgaan is trouwens een stuk makkelijker en leuker! Rollend, springend en rennend, je voelt je echt een klein kind in een mega grote zandbak. Super leuk!

Na deze ochtend kon de dag al niet meer stuk, maar de dag was pas net begonnen! De volgende stop was bij Sossusvlei, een gebied midden in de woestijn met eeuwen oude levende bomen! Hier kun je alleen maar met bepaalde shuttles komen, deze gingen onderweg nog racen, echt heel leuk! Na Sossusvlei gingen we een stukje verder naar Deadvlei. Hier staan dode bomen, maar is zo mooi! Onderweg zagen we nog een schorpioen! Dit gebied is echt zo bijzonder mooi! 

Vervolgens zijn we doorgereden naar onze nieuwe slaapplek, dit keer echt in the middle of nowhere. Hier kregen we een tour door de woestijn van iemand die daar is opgegroeid. Dit was echt super interessant! Deze man verteld over het ontstaan en het leven in de woestijn. Echt respect! Tijdens de tour zagen we nog allerlei beesten, vooral zebra's boven op een berg tijdens de zonsondergang waren heel mooi! Om deze bijzondere dag bijzonder af te sluiten, zijn we toen het donker was vlakbij een waterput gaan wachten op zebra's. Hele groepen kwamen langs en hier zaten we dan zo'n 10 meter vandaan. De hele nacht hoorde je ook geluiden van wildlife. Een hele bijzondere plek, echt een aanrader voor iedereen!

De volgende dag was alweer onze laatste dag met de groepsreis. We zijn toen naar Swakopmund gereden, een van de grootste steden van Namibië. Onderweg zijn we gestopt bij steenbokskeerkring en een gebied dat ze the Moonlandscapes noemen. Het land ziet er ook echt uit als het beeld dat ik bij de maan heb. Dat is ook echt iets wat ik bijzonder vind aan Namibië. De landschappen waren elke dag zo verschillend, en allemaal zo mooi! Voordat we aankwamen in Swakopmund zijn we gestopt in Walvisbay, waar we heel veel flamingo's hebben gezien. Vlakbij Swakopmund zijn we met een aantal groepsleden gaan quadrijden en sandboarden in de duinen, heel gaaf! 

In Swakopmund zijn we die avond met de hele groep uit eten geweest als afsluiting. De groep vond ik erg leuk! We hebben veel gelachen met z'n alle en het was gek dat het hier voor ons ophield. Het grootste deel van de groep zou doorgaan naar de Victoria Falls met de groepsreis, Bart en ik zouden hier over twee dagen naar toe vliegen. Het was toch best jammer om de tour niet af te kunnen maken, zeker iets om ooit nog een keer te doen! 

We hadden nog een dag in Swakopmund. We hebben toen door het stadje gelopen en nog even langs de kust gelopen. Swakopmund is eigenlijk een soort dorp voor onze begrippen en er was dus niet zoveel te doen. Gek om te bedenken dat dit dan een van de grootste steden van Namibië is. Die avond hebben we samen gegeten met een paar mensen uit de groep, zij waren ook nog een dag in Swakopmund namelijk. Na echt afscheid genomen te hebben zijn we op tijd naar bed gegaan om uitgerust aan onze reis naar de Victoria Falls te kunnen beginnen!

We vlogen vanaf het vliegveld Walvisbay naar Windhoek om vanaf daar door te vliegen naar de Victoria Falls. Het vliegveld lag midden in de woestijn en ik ben nog nooit op een vliegveld geweest dat zo klein is. Elke dag vertrokken hier ongeveer 5 vliegtuigen en er zouden ongeveer 5 vliegtuigen landden. Van deze 5 vluchten vertrokken er twee niet. Voordat we aan deze reis begonnen waren onze vluchten al een aantal keer veranderd. Dit bleek nu weer het geval te zijn. We zouden een overstap van 30 minuten hebben. Nu had ons vliegtuig vertraging en bleek dit zelfs een overstap van 10 minuten te zijn waarin we onze paspoorten moesten laten stempelen en onze koffers opnieuw ingecheckt moesten worden... Toen ons vliegtuig landde zagen we dat ons volgend vliegtuig (waar maar zo'n 30 mensen in konden) al aan het boarden was. We zijn toen snel naar het transit gedeelte gerend. Zij gaven aan het niet te kunnen garanderen dat wij ons vliegtuig zouden halen, maar onze koffers zouden het sowieso halen! De mensen op het vliegveld waren gelukkig erg behulpzaam en lieten ons door een speciale ruimte naar de plek waar onze paspoorten gestempeld zouden worden. Vervolgens zijn we snel naar het vliegtuig gerend, dat gelukkig had gewacht! Weer iets wat van de bucketlist af kan, een vliegtuig vertragen! De rest van de vlucht verliep gelukkig vrij soepel en we kwamen rond het donker aan in Zimbabwe. 

De volgende dag zijn we meteen naar de Victoria Falls gegaan! Deze lagen echt heel dicht bij het hotel. We liepen door een soort park om er te komen. Het was  wel even wennen dat we hier constant werden aangesproken door mensen die je iets wilde verkopen, met name geld dat niet meer bestond. Gelukkig was dit in het park wel minder. Ook moesten we weer even wennen aan de prijzen, want hier is alles een stuk duurder als tijdens de rest van de reis. Maar ik vond dat het zeker waard! De Victoria Falls waren echt super groot en erg bijzonder om te zien! We hebben het hele park doorgelopen en op sommige plekken word je gewoon helemaal nat van het water dat omhoog spat. Ik vond het echt genieten!

De volgende dag stond er een safaritrip naar Botswana op de planning! Lekker Afrikaans werden we veel te laat opgehaald. Op de weg naar het safaripark zagen we al olifanten! We waren echt nog maar 10 minuten vertrokken uit het stadje van de Victoria Falls! Heel gaaf was dit! Op de grens van Zimbabwe en Botswana liepen er super veel Baboons. Hier stond weer iemand anders op ons te wachten en die bracht ons naar de opstapplaats voor de bootsafari. Dit was niet in het park zelf, maar ergens aan de rand van de rivier. We vonden het allemaal best bijzonder! Pas hier ontmoette we de rest van de groep. Met een klein bootje gingen we de rivier op en Chobe National Park in. We hebben echt heel veel dieren gezien! We konden ook super dichtbij nijlpaarden en krokodillen komen. Ik vond het heel gaaf! Na de lunch begon de game drive door het park. We zagen al snel een hoop Impala’s. Vrij snel daarna kwamen we een andere jeep tegen die ons vertelde dat er een luipaard was gespot! Ik kon de spanning bijna niet aan, zou ik dan toch het laatste dier van de Big 5 zien? We zijn toen snel omgedraaid en rechtstreeks naar het luipaard gereden. Er stonden een paar jeeps, maar niemand zag iets. Na nog eens goed te kijken zag ik hem liggen, onder de bosjes! Ik had de hoop op het zien van een luipaard eigenlijk al opgegeven, dus ik was echt super blij! De rest van de safari was ook top! We zagen nog een hele groep olifanten de rivier oversteken en gewoon nog heel veel dieren gezien! Een geslaagde dag dus!

De volgende dag ging al vroeg de wekker om naar de Devils Pool te kunnen gaan! De Devils pool ligt in Zambia, aan de andere kant van de rivier tussen de Victoria Falls. Het is een natuurlijke pool aan de rand van het grootste deel van de Victoria Falls. Je kijkt dus recht de afgrond in! Na een hele mooie boottrip kwamen we aan op Livingstone Island. Vanaf hier zijn we naar de Devils Pool gezwommen. Het is echt bizar als je erover nadenkt dat je zo dichtbij de afgrond van zo’n grote waterval zwemt. Voor de Devils Pool liggen er een aantal rotsen waar we moesten wachten tot we aan de beurt waren. Wanneer je aan de beurt bent ga je de pool in en brengt de stroming je naar de rand van de waterval waar een begeleider je opwachtte. Hier kon je zitten. Je voelde de stroming beter dan dat ik had verwacht en het was toch ook wel een beetje spannend! Er werden super veel foto’s gemaakt en daarna zat het avontuur er weer op! Het was echt super gaaf!

Die middag zijn we nog een keer teruggegaan naar de Victoria Falls aan de kant van Zimbabwe. Dit keer waren we er aan het eind van de middag en was het licht heel anders dan twee dagen geleden. De watervallen blijven gewoon super mooi en bijzonder om te zien.

De volgende dag zijn we te voet naar Zambia gegaan om de Victoria Falls ook nog een keer van de andere kant te bekijken. Bij de grensovergang stonden er al veel mensen die opnieuw van alles van je wilde. Er was een man die ons de weg naar de Victoria Falls wees. Hij liep met ons het park in. Ongevraagd begon hij met een soort rondleiding en we hoefde opeens geen entree te betalen.  Dit was totaal niet de bedoeling en we hebben dit zo snel mogelijk afgekapt. Dat was maar goed ook, want deze man wilde veel geld en we hadden bijna geen contant geld meer. Een heel gedoe. In het park zijn we zo nog erg vaak aangesproken, wat echt wel een beetje irritant was. Gelukkig was het park wel heel mooi! Ik ben blij dat we het ook nog vanaf deze kant hebben gezien.

Onze reis zat er toen al weer op. Aan het eind van de middag vlogen we naar Windhoek. In Windhoek zouden we de hele nacht op het vliegveld blijven omdat onze vlucht naar Kaapstad pas ’s ochtends was. Windhoek is de hoofdstad van Namibië en we hadden verwacht dat ze hier wel iets zouden hebben op het vliegveld. Dit bleek niet het geval. Alles was dicht en er waren niet eens automaten. We hadden ook niks bij, want dat moest op zijn voor de eerste vlucht. Het was ook erg koud op het vliegveld. Al vrij snel kwam er een man op ons afgestapt. Hij gaf aan dat hij wel een slaapplaats wist en ons daar naar toe kon brengen. Hij begon meteen met bellen en er was nog plek. Eigenlijk zonder hier echt over na te denken zijn we met deze man meegelopen en in zijn auto gestapt. De man liep terug het vliegveld in en toen begon ik na te denken: stap nooit zomaar in een taxi, vooral niet in Afrika! Vrij gestrest heb ik toen snel de paspoorten en mijn mobiel in mijn bh gestopt. De man kwam terug met een ander gezin. Zij werden gesplist. Moeder en zoon kwamen bij ons in de taxi en de vader werd in een andere taxi gezet. Toen iedereen zat vertrokken we naar Windhoek. Het was helemaal donker en we hadden geen idee waar we waren. Er was ook niks van bereik of iets. Na ongeveer een half uur rijden kwamen we aan in Windhoek. Het gezin werd afgezet in het Hilton. Toen zakte de stress wel wat, als er iemand overvallen zou worden zouden ze vast voor mensen met meer geld gaan. De man bracht ons nog langs de KFC om nog wat eten en drinken te kopen en bracht ons daarna naar een soort Airbnb. De man bracht ons naar de kamer en er kwam nog een meisje langs om de wificode te brengen. De volgende ochtend zou de man ons weer op komen halen. Ik vond het allemaal best bijzonder en twijfelde ook wel een beetje aan de betrouwbaarheid, maar we hadden een bed en douche! 

De volgende ochtend waren we al vroeg wakker om weer richting het vliegveld te gaan. Iedereen in het gebouw sliep nog. Er was dus niemand die wie konden betalen of iets. Buiten wachtte we op onze taxichauffeur. Een kwartier na afgesproken tijd was hij er nog niet. Uber hadden ze niet en we konden ook niet bellen voor een andere taxi of iets. Ook zat er een hek om het gebouw heen waarvan we niet wisten hoe het open kon. We konden dus niets anders dan wachten. Gelukkig kwam de taxichauffeur ons wat later ophalen en bracht hij ons naar het vliegveld. Daar moesten we nog geld pinnen en toen wachtte hij keurig om het hoekje. Hij zou zelfs nog terugrijden naar de mensen waar we overnacht hadden om hen te betalen. Wat een topper die man! Ik voelde me best wel schuldig dat ik hem zo gewantrouwd had.

Halverwege de middag (na weer een vertraagde vlucht) kwamen we aan in Kaapstad. We hebben toen de (gloednieuwe) huurauto opgehaald en Bart is toen naar huis gereden. Helaas was het daar wat regenachtig. We zijn die middag daarom naar Waterfront geweest om te shoppen. 's Avonds zijn we naar Mojo Market geweest. Dit is een foodmarket waar toen ook een bandje aan het spelen was, erg leuk! Vervolgens zijn we naar Labia geweest, die kleine, authentieke bioscoop. Dit wilde ik graag aan Bart laten zien aangezien hij zo vaak naar de film gaat. Het blijft een leuke plek.

De volgende dag zijn we naar the Old Biscuit Mill geweest. Heel gek om te beseffen dat dat de laatste keer was. Hier hebben we lekker ontbeten en wat rondgelopen. Vervolgens zijn we naar Cape Point gereden. Het was voor mij de derde keer, maar het blijft een heel mooi natuurgebied. Op de terugweg zijn we eerst langs de pinguïns bij Bouldners Beach gereden en vervolgens langs de kust naar Muizenberg zodat Bart kon zien waar ik gesurfd heb.

Vervolgens zijn we snel naar huis gegaan om ons om te kleden, want die avond zouden we met iemand uit de groepsreis en haar vriend die daar woont naar een feest in het township Khayelitsha gaan. Khayelitsha is het grootste township van Kaapstad. De weg naar het feest was al een avontuur op zich, in het donker met een gloednieuwe huurauto door zo'n township rijden is niet perse heel veilig. Gelukkig is alles goed gegaan en het feest was super gaaf! Dit feest is er elk weekend en het was een beetje festival achtig. Het is midden in het township en erg druk. Mensen gaan helemaal los en ik vond het erg bijzonder om toch nog meegemaakt te hebben!

De volgende ochtend hebben we samen met Suus de Tafelberg beklommen via de India Venster route. De kabelbaan was gesloten vanwege onderhoud, dus iedereen die de berg op wilde moest dit te voet doen. Hierdoor was het onderweg op sommige plekken wat druk, maar op de berg juist rustig. De route was erg leuk, er waren stukken waar je echt moest klimmen. Het weer was ook top, de lucht was strak blauw! Het blijft een geweldig mooi uitzicht en ik ben blij dat ik hem nog een keer kon beklimmen.

Vervolgens zijn Bart en ik naar Hermanus gereden. Hier hadden we een airbnb geboekt zodat we de volgende ochtend walvissen konden gaan spotten. Het was een gezellig dorpje waar we lekker uit eten zijn geweest. De weersverwachting was niet best en we zouden op de enige boot zitten die walvissen ging spotten. Na een tijdje varen zagen we een paar walvissen. Helaas sprongen of doken ze niet waardoor ze niet zo goed te zien waren. Na een tijdje ging de boot alweer terug omdat het te gevaarlijk zou worden. De golven waren ook super hoog! Alles was nat en erg veel mensen werden ziek. Niet helemaal wat we ervan verwacht hadden.. Op de terugweg zijn we langs de kust terug naar Kaapstad gereden, een super mooie route! We zijn nog wat gaan drinken bij Camps Bay, een populair strand van Kaapstad. 

Het einde begon nu echt in zicht te komen. Over vier dagen zouden we terug naar Nederland gaan en vandaag zou ik voor de laatste keer naar mijn stage gaan. Ik vond het heel fijn dat Bart ook deze mensen heeft kunnen ontmoeten, maar ook heel lastig dat dit de laatste keer zou zijn dat ik ze zou zien. Ik heb hier enorm veel geleerd en door het familylike gevoel heb ik me er ook echt thuis gevoeld. Ik ga iedereen echt heel erg missen en hoop ze echt nog een keer terug te zien. Ik vond het wel fijn om iedereen nog een keer te zien en om zo afscheid te kunnen nemen. Na het afscheid bij School of Hope zijn we nog even naar het stadion gereden, want daar was ik nog niet echt geweest. Vervolgens hebben we nog wat rondgelopen bij Waterfront. Die avond zijn we met Suus uiteten geweest op een plek waar we ook wel eens gingen stappen. Daarna zijn we naar Bob gegaan. Hier was ook een vriend van Bob. Hij had hartproblemen en moest eigenlijk zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. De ambulance was al een aantal keer gebeld, maar kwam pas na 5 uur en lag toen niet eens alleen in de ambulance. Zo druk was het. Iemand naar het ziekenhuis brengen heeft geen zin, want dan moet je wachten tot de volgende dag. Ik vond dit zo schrijnend. Hoeveel mensen zouden er al zijn overleden als ze vijf uur moeten wachten op een ambulance? Toen ik die hersenschudding had is er een ambulance van een private ziekenhuis gebeld en die was er binnen een kwartier. Ik had het niet eens nodig. De wereld is zo oneerlijk. Dit werd de volgende dag nog duidelijker toen we met Suus naar het District Six museum zijn geweest. Dit museum gaat over de wijk District Six. Tijdens de Apartheid zijn alle zwarte en gekleurde mensen die hier woonde naar Townships gestuurd. Het moest een betere, blanke wijk worden. Het museum liet daarnaast ook veel over de Apartheid en het leven toen zien. Zwarte en gekleurde mensen hadden echt geen rechten in die tijd. Het is vergelijkbaar met de genocide tegen de Joden. Ik vond dit erg heftig om te horen, zien en lezen. Bizar wat er in die tijd gebeurd is. Dit deed echt wel wat met me. Ik ben blij dat we dit museum nog gezocht hebben. Na het museum zijn we koffie gaan drinken in een heel leuk koffietentje daar in de buurt. Vervolgens zijn we naar Consantia gegaan om daar een wijnproeverij te doen. Het uitzicht was ondanks het slechte weer heel mooi, en de wijn was ook erg lekker! 's Avonds zijn we gaan eten bij Gold, dat restaurant waar je allerlei Afrikaanse gerechten krijgt, waar je wordt geschminkt en waar een aantal optredens zijn tijdens het eten. Bart werd nog meegenomen naar het podium tijdens zo'n optreden, waar hij goed los ging. Super leuk!

Toen was daar de een na laatste dag. Heel gek. Die dag zijn we souvenirs gaan kopen en begonnen met inpakken. 's Avonds zijn we nog een keer naar Labia (de bioscoop) geweest. Toen was daar de dag waar ik zo tegenop zag: de laatste dag. 's Ochtends kwam Bob afscheid nemen. Dit was toch wel lastig, het einde was nu echt daar. Die ochtend ben ik met Bart nog naar Kirstenbosch geweest. Hier hebben we even gewandeld en zijn we nog naar de bekende brug geweest. Daarna zijn we voor een laatste keer wat gaan drinken in de foodmarket bij Waterfront. Vervolgens zijn we naar huis gereden en hebben we alles ingepakt. Ik vond het afscheid nemen erg moeilijk en heb er ook echt om gehuild. 

27 juli waren we weer terug in Nederland. Ik vond het heel gek en heb ook echt weer moeten wennen. Het zijn echt twee hele verschillende werelden. Nu ik terugkijk op alles wat ik heb gedaan ben ik vooral heel dankbaar. Ik heb zoveel geleerd, ik ben gegroeid als persoon, ik heb hele mooie nieuwe mensen ontmoet, ik heb heel veel mogen reizen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben echt heel dankbaar dat ik deze kans heb gekregen. Het heeft me echt verrijkt als persoon. Ik mis Kaapstad en het leven daar nog steeds. Ik ben erg blij dat ik nog steeds contact heb met mijn huisgenoten en nog wat mensen van daar. 

Baie dankie!