Laatste maand...

Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog. In de tussentijd heb ik weer veel beleefd, gezien en ervaren. In de week na mijn laatste blog, was iedereen op mijn stage vrij druk. De leerlingen hadden hele dagen examens en de leraren hadden hierdoor veel nakijkwerk. Ik ben toen vooral bezig geweest met het opzetten van een plan voor een Digital Exchange, opdrachten verzinnen voor het Social Skills Book en ik heb aan mijn onderzoek kunnen werken. Om het weekend en het verblijf van mijn nieuwe huisgenootje Rabab in te luiden ben ik die vrijdag met mijn huisgenoten uit eten geweest bij Mama Africa, erg gezellig en lekker gegeten! De dag erna was er een koffiefestival in Castle of Good Hope. Hier ben ik ook met mijn huisgenootjes naar toe geweest. De koffies waren erg lekker en ik heb nu het Kasteel van binnen gezien! Hier rijden we altijd langs als we naar het centrum gaan, maar ik was hier nog nooit binnen geweest, toch best leuk om gezien te hebben! Het uitzicht van boven op het Kasteel was ook erg mooi! Op zondag was er een evenement van de Formule 1 in Kaapstad, David Coulthard kwam rondjes rijden door de stad. Wat een gaaf geluid en leuk om te zien! Die avond zijn we bij de familie van Bob gaan eten, zij hadden speciaal voor ons heerlijk gekookt, heel lief! En de zonsondergang was weer eens prachtig!

Op maandag begon mijn een na laatste week stage en de laatste week waarin de leerlingen examens hadden en naar school moesten komen, de meeste hadden daarna al vakantie. Ook deze week heb ik vooral gewerkt aan de projecten waar ik mee bezig was en aan mijn onderzoek. Deze week kon ik ook een keer bij een staff meeting zijn, deze zijn vooral gericht op de leraren en verbeterpunten binnen hun lessen, maar deze staff meeting hadden ze ook veel (heftige) nieuwtjes over verschillende leerlingen. Zo werd er verteld dat de vader van een van de leerlingen die ik heb begeleid uit het niets is doodgeschoten, dat er een meisje was weggelopen, dat er leerlingen verdacht worden van criminele activiteiten, leerlingen (dreigen te) stoppen met school en dat een van de meisjes uit the moms group van huis is vertrokken om bij haar vriend (die net uit de gevangenis komt) te gaan wonen en waarschijnlijk stopt met school. Al deze verhalen zijn hier 'normaal'. Er wordt niet geschokt gereageerd wanneer er wordt verteld dat er iemand is vermoord of weggelopen, dit gebeurt hier namelijk erg vaak. Hier is het gewoon een mededeling. Nu ik de leerlingen beter ken en steeds beter besef dat het hier de dagelijkse realiteit is, merk ik dat het me ook wat meer deed. Wat leven we toch in een bizarre wereld...

De dag erna heb ik samen met Daniëlle afscheid genomen van de leerlingen. We mochten wat zeggen tijdens the Devotions en hebben daarna getrakteerd. Ook heb ik voor al mijn cliënten en degene die ik heb geïnterviewd een kaartje geschreven om ze te bedanken. Ik vond het een heel gek gevoel om afscheid te nemen terwijl ik nog een week stage heb, maar ook om te beseffen dat het hier gewoon al weer bijna klaar is. Ik wil echt nog niet weg...

In het weekend heb ik veel aan school gewerkt, maar ook weer genoeg leuke dingen gedaan. Zaterdagochtend ben ik (weer) naar the Old Biscuit Mill geweest. Dit blijft leuk! Die middag heb ik met Daphne en Bob nog een keer Lions Head beklommen. Op de top hebben we heerlijk in de zon gelegen en heel veel foto's gemaakt, want het (panorama) uitzicht is zo mooi hierboven! Op zondag zijn we nog een keer gaan surfen. Het lukt best goed en blijft zo leuk! Nu zijn er foto's als bewijs!

En toen was daar mijn laatste stageweek. Deze week zou erg rustig zijn omdat de meeste leerlingen al vrij waren. Daardoor had ik de eerste twee dagen veel tijd om aan het social skills book en aan mijn onderzoeksrapport te werken en zo ver mogelijk af te ronden. Op mijn een na laatste stagedag werd er gevraagd of ik met zeven leerlingen van het leadership team mee wilde gaan om vrijwilligerswerk te doen op een basisschool bij het Township Mitchells Plain. Hier hebben de leerlingen eerst vragen beantwoord over de middelbare school en vervolgens hebben we spelletjes gespeeld met de leerlingen. Tot slot mochten we bij een verrassing babyshower zijn voor een van de docenten van deze basisschool. Ik vond het een hele bijzondere ervaring. De leerlingen deden het ook zo goed! Ze vertelden heel open over hun ervaringen en waren heel leuk met de kinderen, heel leuk om te mogen zien! Op de terugweg, toen we nog bij het Township reden, haalde een auto met backfire ons busje in. Dit geeft een geluid dat lijkt op een schot. Een aantal leerlingen doken meteen naar beneden en er heeft zelfs een leerling bijna een halve minuut lang met zijn handen over zijn oren en zijn hoofd omlaag in de bus gezeten. De kans dat dit een echt schot was is in deze gebieden namelijk erg groot. Dit gaf voor mij heel goed weer in wat voor angst deze leerlingen dagelijks leven. Dit liet me toch echt weer even beseffen hoe dankbaar we in een relatief veilig land als Nederland te mogen waar deze kans zoveel kleiner is...

De dag erna was dan echt mijn laatste stagedag. Samen met Daniëlle heb ik de hele ochtend nog hard gewerkt om onze projecten helemaal af te ronden. Ik ben toch best trots op het Social Skills Book en de opzet voor een Digital Exchange die we hebben gemaakt! Hierna was er een afscheidslunch voor alle medewerkers omdat dit ook de laatste dag voor de vakantie was. Deze lunch begon erg mooi, iedereen moest iets positiefs vertellen over het afgelopen semester en iedereen kwam met mooie verhalen en complimenten. Vervolgens werden Daniëlle en ik bedankt en kregen we allerlei cadeautjes en knuffels. Ook heb ik nog een heel lief kaartje van een van de leerlingen die ik heb begeleid. Hierin vertelde hij was hij me hoe dankbaar hij was voor de sessies die we gehad hebben, wat hij had geleerd en wenste hij me het allerbeste voor mijn toekomst, heel bijzonder! Na een hele fotoshoot begon de lunch echt en daarna zat het erop.. Een heel gek gevoel. Ik ga deze plek echt heel erg missen. Ik heb hier zoveel bijzondere mensen leren kennen, heel veel geleerd en er met heel veel plezier stage gelopen! Hier ben ik zo dankbaar voor!

Tijdens mijn kennismaking op mijn stage op mijn tweede dag in Kaapstad, ontmoette ik Daniëlle (het andere meisje dat ook stage liep op School of Hope). Bij deze kennismaking werden er al vakantieplannen gemaakt voor na onze stageperiode. Dit hebben we vorige week ook daadwerkelijk gedaan! Samen met Danielle en Marlot, een meisje dat ik tijdens mijn trip naar het Krugerpark heb leren kennen, ben ik op 17 juni vertrokken naar Johannesburg. Onze heenvlucht was erg luxe omdat we opeens geüpgraded werden naar business class! Toch wel een hele ervaring, dat kan ook weer van mijn bucketlist! Nadat we onze huurauto hadden opgehaald en we naar ons verblijf zijn gereden, hebben we in Johannesburg de hop on hop off bustour gedaan, om zo op een veilige manier toch iets van de stad te kunnen zien. Johannesburg is een bijzondere stad waar naar mijn gevoel het verschil tussen arm en rijk nog groter is. De bustour begon in een mooie wijk vol met villas en parkjes en in het centrum lag overal afval en dachten we zelfs een vuilnisbelt midden in de stad te zien, maar dit was een klein township. Daarnaast had je ook mooie en bijzondere dingen, zoals het hoogste gebouw van Afrika en zijn we naar het Apartheidsmuseum geweest. Het is bizar hoe er met de Black en Colored mensen werd omgegaan in die tijd, het deed me denken aan wat er met de Joden werd gedaan in de Tweede Wereldoorlog. Ik vind het eigenlijk heel erg dat wij hier zo weinig tot niks over krijgen op school, vooral als je je bedenkt dat er geen vertaald internationaal woord voor 'Apartheid' is... 

De dag erna hebben we de hele dag in de auto gezeten naar de Sani Lodge waar we zouden overnachten. Daniëlle en ik hebben trouwens alles deze hele roadtrip gereden. Het was een mooie rit, vooral het laatste stuk waarbij we al iets van de Drakensbergen konden zien! De volgende dag, op Marlots verjaardag, hebben met een tour de Sani Pass naar Lesotho gedaan en wauw, dit was zo mooi! Echt een heel bijzonder stuk natuur, waar de watervallen in de winter bevroren zijn omdat er geen zon op kan komen (en het hier zo'n 20 tot 25 graden kan vriezen). Het land Lesotho vond ik ook heel bijzonder, de mensen leven hier nog zo primitief. In het gedeelte waar wij waren hebben we ook heel weinig, geen stromend water, vaak geen stroom en zelfs geen normale supermarkt. Ze dragen hier ook nog traditionele kledij, een soort deken. In Lesotho zijn we naar de hoogste berg gereden en hebben we bij iemand thuis geluncht. Ze had speciaal voor ons gekookt en hier kregen we nog een hele uitleg over Lesotho. Vervolgens hebben we nog een lokaal biertje gedronken in de hoogste pub van Afrika! Deze ligt half in Lesotho en half in Zuid- Afrika. Ik vond het een hele mooie, gave en bijzondere dag!

Op donderdag zijn we richting Pietermaritzburg gereden. Onderweg zijn we gestopt bij the Howick Falls, opnieuw erg mooi, en Nelson Mandela Capture Sight, een soort museum over Nelson Mandela. De volgende dag zijn we nog even in het centrum van Pietermaritzburg geweest en vervolgens doorgereden naar Durban! In Durban kennen ze geen winter, hier is het namelijk nog steeds tegen de 30 graden. De eerste dag hebben we wat rondgelopen langs de kust en op het stand gelegen, heerlijk!

Zaterdag zijn we naar een aquarium en glijbanenpark geweest, waar we net zoveel plezier hadden als de kleinere kinderen, want dit blijft stiekem toch wel heel erg leuk! Aan het eind van de middag zijn we opnieuw naar het stand gegaan en dit keer ook in de zee geweest, deze was gewoon warm! We hebben echt een heerlijke dag gehad zo! Op zondagochtend zijn we op safari geweest, dit gaat denk ik nooit vervelen. Die middag zijn we voor de laatste keer naar het strand geweest en we hebben onze vakantie afgesloten in het Suncoast Casino geweest. Dit deed echt Amerikaans aan, het is een soort shoppingmall waar je van alles kunt doen. Wij zijn hier naar de film Aladin in de bioscoop geweest. Op maandag moesten we al vroeg de huurauto weer inleveren en hebben de rest van de dag op het vliegveld gewacht om weer terug naar Kaapstad te vliegen. Het voelde echt als thuiskomen toen ik weer thuis kwam. Een heerlijk gevoel. Afscheid nemen van hier gaat denk ik bijna net zo lastig worden als het afscheid van Nederland toen ik hier naar toe vertrok... 

Gisteren heb ik samen met Daniëlle en Daphne een soort vrijwilligerswerk gedaan bij een organisatie voor kinderen. Op z'n Afrikaans waren ze natuurlijk vergeten dat we zouden komen, maar dat drukte de pret niet. De kinderen waren zo schattig en wilde allemaal knuffelen en aan mijn haren zitten. Blonde steile haren vonden ze toch nog best bijzonder. Hier hebben we een ochtend meegedraaid en meegeholpen, wat erg leuk was! Mijn laatste maand is nu helaas echt ingegaan. Volgende week komt Bart me opzoeken en gaan we een hele mooie reis maken, dus ik heb nog wel iets heel leuks in het vooruitzicht!