Een andere kant van Kaapstad

Wat vliegt de tijd toch voorbij! Ik zit ondertussen alweer meer dan 4 weken in Kaapstad. Vorige week dinsdag ben ik begonnen met mijn stage, wat toch wel even wennen was na zoveel vakantie. Mijn eerste dag was vrij rommelig, het was namelijk niet echt duidelijk wat ik kon doen. Het was de eerste dag na de vakantie en iedereen moest opnieuw in het ritme komen enzovoort. 's Ochtends heb ik wel kunnen helpen bij de binnenkomst van de leerlingen. Iedereen moet dan zijn mobiel inleveren, de tassen moeten gecontroleerd worden en iedereen moet gescand worden met een metaaldetector. Best gek om dat te moeten doen! Hierna heb ik kort een gesprek gehad met de social worker, de andere stagiaire en een Nederlandse vrijwilliger over welke taken er nog liggen en waar we mee aan de slag zouden kunnen. Zij hadden een paar leuke ideeën, maar eerst moet alles besproken en goedgekeurd worden door de directeur, dus hier mochten we nog niet mee beginnen. Hierdoor had ik de tijd om mijn onderzoeksverslag af te ronden, dus heb ik dat maar gedaan. Aan het eind van de dag was er een vergadering waar iedereen bij aanwezig moest zijn. Dit was eigenlijk een beetje saai voor mij omdat het vooral bedoeld was voor de leraren. Hierna zat mijn eerste dag erop. Ik was best wel moe en om toch nog een beetje energie te krijgen ben ik daarna gaan sporten met Daphne en Susannah, wat echt wel even fijn was!

Woensdag had ik opnieuw de hele dag stage. Het was ouderavond die dag, dus alle rapporten enzo moesten klaargemaakt worden. Ze zorgen hier niet dat alles op tijd klaar ligt, dit doen ze gewoon op de dag zelf. Ik mocht dit samen met de andere stagiaire gaan doen. Ik heb dus zo’n beetje de halve dag rapporten gevouwen en in een enveloppe gedaan. Dit was toch niet helemaal wat ik van mijn stage had verwacht.. Gelukkig kreeg ik aan het eind van de dag te horen dat de social worker en de Nederlandse vrijwilliger een gesprek met de directeur had gehad en dat we twee projectjes gekregen hebben waar we mee aan de slag mogen. Dit zijn nog wel echt ideeën en alles moet echt nog uitgewerkt worden, best wel vaag nog allemaal. ’s Avonds wilde Daphne haar mediteer sessie voor haar stage met mij oefenen. Dit was eigenlijk best leuk! Ze deed het ook echt goed, ik kon namelijk echt tot rust komen!

Op donderdag was ik vrij, maar mijn wekker ging opnieuw vroeg, rond 8 uur ben ik met Daphne al richting de sportschool gegaan. Eigenlijk best een prima begin van de dag! Hierna zijn we in een koffietentje gaan zitten om aan school te werken. Best een prima invulling van een regenachtige dag. ’s Avonds was het first Thursday, een soort stapavond in Kaapstad. Dit wilde we natuurlijk niet missen! We zijn naar een leuke tent gegaan waar jong en oud door elkaar aan het feesten was. Ook waren er een paar artiesten die extra muziek maakte op de muziek die gedraaid werd, erg leuk! 

De dag erna moest ik weer gewoon stage lopen. Opnieuw begon mijn dag met het helpen bij het controleren van de tassen en het scannen van de leerlingen. Vervolgens ben ik met de andere stagiaire gaan brainstormen over een van de projecten die we mogen gaan doen, de digital exchange. Dit begint steeds een concreter plan te worden. Binnenkort plannen we een gesprek met de directeur om al onze ideeën te bespreken en zo te kijken hoe we verder kunnen. Hierna heb ik geholpen bij het klaarmaken van de lunch, ik heb denk ik wel meer dan 6 broden gesmeerd! Na de pauze heb ik een gesprek gehad met de social worker en een soort plan gemaakt voor de komende periode. Ik heb nu meer duidelijkheid en weet nu beter wat ik kan verwachten en dat vind ik erg fijn! Ik krijg een aantal eigen cliënten en ga standaard bij een aantal cliënten van de soical worker zitten. Daarnaast mag ik samen met de andere stagiaire verder met het project van the digital exchange, een ‘social skill book’ ontwerpen en mogen we samen ‘the moms group’ gaan draaien. Dit is een groep voor tienermoeders en meisjes die zwanger zijn. Ik heb dan ook echt zin in de komende periode! Die avond ben ik nog met Daphne en Susannah naar the Waterfront geweest om te shoppen en wat te gaan eten. Erg gezellig! Goed begin van het weekend!

Zaterdag ben ik met Susannah gaan ontbijten bij the Old Biscuit Mill, een markt bij ons in de wijk. Heel gek dat er dan opeens heel veel toeristen rondlopen, op een doordeweekse dag zie je die helemaal niet! Dan hoor je juist dat iedereen het maar een enge buurt vindt. Maar het ontbijt was lekker en de sfeer was goed! Die middag ben ik met Susannah en Dapne naar het Corona Sunset Festival geweest, dit was echt heel leuk! Toen we op het festival ergens wat aan het drinken waren besefte we ook echt hoe goed we het hier hebben. We zitten hier in een super leuke en mooie stad met heerlijk weer. Beter kun je het niet hebben eigenlijk. Ik vond het eigenlijk wel goed dat we hier even bij stil stonden en het niet als vanzelfsprekend zien dat we hier zijn. De rest van het festival was top! Daarna zijn we nog uitgegaan, weer een heleboel nieuwe mensen leren kennen en echt een hele leuke avond gehad!

Op zondag heb ik voor het eerst een stukje gereden hier in Kaapstad, in de auto van Daphne. Toch wel even wennen dat alles aan de andere kant zit! Toch ging het best goed, eigenlijk beter dan verwacht. Aan het eind van de middag zijn we met de uber naar het township Gugulethu gereden om hier bij Mzoli’s te gaan braaien. We hadden afgesproken met een jongen die Daphne hier een keer tijdens het uitgaan heeft leren kennen, hij woont hier. Als een echte Zuid- Afrikaan kwam hij natuurlijk te laat en moesten we voor Mzoli’s wachten. Je staat dan toch als blanke in een township, maar toch heb ik me geen moment onveilig gevoeld. De mensen waren juist erg aardig en behulpzaam. Ze kwamen ons waarschuwen dat we goed op onze spullen moesten letten en op het moment dat iemand bij ons wilde komen bedelen stuurde andere mensen hun weg. Bijzonder om dit zo te zien. De braai zelf was ook echt wel een ervaring. Je besteld vlees bij een soort slager en je krijgt dit rauw mee. Vervolgens geef je dit af en wordt het gebraaid. Je krijgt het vlees dan in een kartonnen doos die bedekt is met folie terug, verder krijg je niks, geen bord, geen bestek, alleen wat servetjes. De muziek staat er hard en er wordt volop gedanst. Het alcohol en drugsgebruik ligt hier wel aanzienlijk hoger dan in de rest van Kaapstad. De jongens met wie we waren vertelde ook dat dit er hier dagelijks zo aan toe gaat. Best heftig. Na het braaien namen de jongen ons mee naar een plek waar de meeste mensen naar het braaien nog wat gaan drinken. Hier komen over het algemeen geen toeristen. We hebben heel kort één blanke gezien, maar die was al vrij snel weg. Hier waren we echt omringd door locals, dit had ik echt niet willen missen. Deze mensen kunnen zo goed dansen en maakte er echt een feestje van! We moesten wel voor 20.00 uur weg, anders hadden we kans dat we niet meer naar huis konden omdat er veel ubers het gebied dan niet meer in willen. Wanneer het donker is, is het daar ook echt wel gevaarlijk. Zelf die jongens die er wonen durven dan niet over straat in hun eigen buurt. Kun je je daar iets bij voorstellen? 

Maandag had ik weer stage. Na het helpen bij de binnenkomst van de leerlingen ben ik met de administratief medewerkster boodschappen gaan doen. Dit duurde zo’n twee uur aangezien dit de week boodschappen waren en we alleen al 61 broden mee moesten nemen. De administratief medewerker had ook wat boodschappen voor zichzelf en die zijn we bij haar thuis gaan afzetten. Ze woont in een appartement op 6 hoog en haar huis is ongeveer even groot als de studio in Vlissingen waar ik het afgelopen half jaar heb gewoond. Ze woont hier samen met haar zoontje en ze slapen hier in een stapelbed in de woonkamer, een slaapkamer of een plek voor twee aparte bedden is er niet. Ze had al super weinig en op de dag van the matric dance was er bij haar ingebroken, daarna had ze echt bijna niks meer. Ik schrok hier eigenlijk best wel van. Zij heeft namelijk een prima baan en heeft het echt niet breed. Dit had ik niet verwacht, want de meeste mensen die ik hier ontmoet heb, hebben het prima voor elkaar. Zo zie je dat echt niet iedereen het hier goed heeft en werd het grote verschil tussen arm en rijk opnieuw bevestigd. Die middag trouwens opnieuw. Ik mocht toen mee op huisbezoek. Deze huisbezoeken worden gedaan naar aanleiding van een aanvraag voor een tegemoetkoming voor reiskosten en worden niet van tevoren aangekondigd. Eigenlijk ga je kijken of de omstandigheden waarin die mensen wonen echt zo slecht zijn en of ze recht hebben op een tegemoetkoming. De jongen waar we naar toe gingen woont in een township, samen met zijn moeder en broer. Hij woonde hier nu iets meer dan 10 jaar, daarvoor woonde hij in een ander township maar dit was zo gevaarlijk dat ze eigenlijk niet naar buiten konden. Ze woonde nu op een beter plek. Het huisje van moeder was van steen, was erg klein maar zag er best prima uit. De twee jongens woonde sinds een jaar een in eigen ‘huisje’ op het terrein van moeder. Deze huisjes zagen er een stuk minder goed uit, maar ze hadden hun eigen plek en hier waren ze erg blij mee. Toen ik later terugdacht aan dit bezoek besefte ik me dat ik nergens iets van een badkamer of toilet heb gezien. Zo primitief zijn de huisjes en de levensomstandigheden daar. Moeder van dit gezin had geen werk, zijn oudere broer van 24 wel. Zijn broer moest dan ook hun gezin onderhouden. Ze zijn compleet afhankelijk van zijn inkomsten. Zonder zijn werk zouden ze geen eten hebben, maar bijvoorbeeld ook geen geld om zijn jongere broertje naar school te laten gaan. Door dit te zien en te horen ga je begrijpen hoe lastig het is om weg te komen uit zo’n situatie en township. Er is geen vooruitzicht en je bent afhankelijk van elkaar. Het is best heftig om dit zo te zien, het leven in een township lijkt me erg zwaar en ik kan me er zo weinig bij voorstellen dat ik zo zou moeten leven. Op dat soort momenten voel ik me echt heel erg verwend. Dit is echt een andere kant van Kaapstad. De stad zelf is vrij goed ontwikkeld en best erg verwesterd en je staat er dan niet echt bij stil dat het leven een paar kilometer verderop zo anders is. Ik vind het goed dat ik op deze manier de arme kant ook te zien krijg zodat ik me hier bewust van wordt en deze kant van Kaapstad leer kennen. Ik denk dat dit ook nodig is om de verhalen van de jongeren op mijn stage te kunnen begrijpen, want wat maken zij veel mee…

Op dinsdag begon mijn stagedag weer bij het helpen met scannen enzovoort. Hierna heb ik geholpen bij het afnemen van een enquête over de toekomstplannen van de leerlingen. Hier wordt weinig aandacht aan besteed en de Nederlandse vrijwilligster wilt hier iets aan doen en ik mocht haar hierbij helpen. Interessant onderzoek! Vervolgens heb ik voor de eerste keer bij the moms group gezeten. Er waren twee meisjes, een van de twee had al een kindje en de ander was zwanger. Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe open ze waren. Ook was het heel mooi om te zien dat ze elkaar zo hielpen. Het is echt wel een bijzondere groep om te draaien en ik kijk er naar uit om dit zelf te mogen gaan doen! Hierna had ik de tijd om nog een keer naar mijn onderzoeksvoorstel te kijken en de feedback hierin te verwerken. Aan het eind van mijn stagedag bood de administratief medewerken aan om mij te leren hoe de taxi’s hier werken. De taxi’s hier staan bekend als gevaarlijk, vooral voor (blanke) toeristen, maar ze zijn een stuk goedkoper dan een uber. Ik wilde wel een keer ervaren hoe ik dit zou vinden en besloot om mee te gaan. Van te voren kreeg ik een hele lijst met dingen waar ik op moest letten voordat ik alleen een taxi in zou gaan, zoals nooit in een lege taxi stappen, nooit in een taxi met alleen maar mannen stappen enzovoort. Hierdoor vond ik het toch wel een beetje spannend. Eenmaal in de taxi met haar ging dit snel weg. Toch zou ik het niet zo snel alleen doen, maar ik vond het wel leuk om een keer meegemaakt te hebben! Die avond ben ik met Daphne, Ellen en haar ouders, broertje en stiefzus bij Gold gaan eten, een hele leuke plek! Iedereen droeg er echte Afrikaanse kleding en tussendoor waren er echte Afrikaanse live optredens! Ook werd iedereen geschminkt. Het eten was ook echt goed, we kregen 14 verschillende Afrikaanse hapjes! We zaten dan ook super vol haha!

Gisteren heb ik een gekke dag gehad. ’s Ochtends ben ik gaan sporten met Daphne en Susannah. Nadat iedereen gedoucht was zijn we met z’n alle boodschappen gaan doen, gewoon in de supermarkt vlak bij ons huis waar we bijna elke dag wel komen. Hier waren ze bezig met het plafond en een van de werkers liet per ongeluk iets van gereedschap uit zijn handen vallen, recht op mijn hoofd… in eerste instantie had ik niet het gevoel dat er echt iets aan de hand was en ik wilde gewoon alweer verder lopen, maar Susannah zag meteen dat het erg aan het bloeden was. Ik moest op de grond gaan zitten en langs alle kanten kwamen er mensen helpen. Iedereen was zo bezorgd en behulpzaam! We zijn toen naar het magazijn gebracht en hier hebben ze het wondje ontsmet, deze was ondertussen deze alweer bijna dicht gelukkig. Ze waren het er wel over eens dat ik dit na moest laten kijken, we hadden het adres van de dichtstbijzijnde privékliniek al gekregen. Daphne was al onderweg naar huis om haar auto te halen. Toen bleek dat er al iemand een ambulance had gebeld en deze kwam met zwaailichten en al aangereden. In de ambulance hebben ze het wondje dichtgemaakt en een grote pleister op mijn hoofd geplakt, heel charmant. Gelukkig hoefde ik niet meer mee naar het ziekenhuis, maar ik heb er waarschijnlijk wel een lichte hersenschudding aan overgehouden… Ik heb nog best veel hoofdpijn en ik slaap veel. Gelukkig heb ik echt super lieve huisgenootjes die heel goed voor me zorgen! Ze hebben zelfs allebei een wekker gezet om me ’s wakker te maken om te kijken of ik nog wel goed reageerde enzo. Dit laat maar weer eens zien hoeveel geluk ik met hun heb! Ik heb nu nog steeds veel hoofdpijn en heb vandaag ook meer dan de halve dag geslapen... Morgen blijf ik ook nog thuis om goed uit te rusten en hopelijk voel ik me dan weer snel beter!